Kinezjotaping, czyli plastrowanie dynamiczne, jest nieinwazyjną, skuteczną metodą terapii, stosowaną w rehabilitacji sportowej oraz medycznej. Terapię z powodzeniem stosuje się w wielu chorobach o podłożu neurologicznym, w wyniku których dochodzi do zmian w obrębie narządu ruchu. Poza tym kinezjotaping sprawdza się w rehabilitacji po udarach, w dziecięcym porażeniu mózgowym, w stwardnieniu rozsianym, w chorobie Parkinsona. Wykazuje działanie przeciwbólowe, poprawia miejscowo krążenie limfatyczne i żylne. Jak jeszcze może nam pomóc i jakie są przeciwwskazania do zastosowania tej metody terapii? O tym w artykule Gabrieli Helak – magistra fizjoterapii z wieloletnim doświadczeniem.
[aktualizacja: 01’2024]
Zastosowanie kinezjotapingu
Kinezjotaping znajduje zastosowanie w profilaktyce oraz leczeniu wielu schorzeń narządu ruchu wrodzonych oraz nabytych, w tym:
- wad postawy
- chorób zwyrodnieniowych (m.in. RZS, ZZSK, halluksy)
- następstw urazów
- przeciążeń powstałych nie tylko w sporcie, ale i w życiu codziennym, spowodowanych intensywną pracą lub długotrwałą pozycją siedzącą
- w stanach niedoboru siły mięśniowej różnego pochodzenia m.in. po opatrunku gipsowym
Terapię z powodzeniem stosuje się w wielu chorobach o podłożu neurologicznym, w wyniku których dochodzi do zmian w obrębie narządu ruchu. Kinezjotaping polecany jest też w rehabilitacji po udarach, w dziecięcym porażeniu mózgowym, w stwardnieniu rozsianym, w chorobie Parkinsona.
Kinezjotaping jest również nieocenioną metodą terapii obrzęków limfatycznych. Plastrowanie dynamiczne jest wykorzystywane także w procesie uelastyczniania blizn oraz w redukcji cellulitu.
Sprawdź również: Nordic walking to sposób na globalny ruch i wyśmienitą kondycję!
Jedną z podstawowych zalet kinezjotapingu jest działanie przeciwbólowe. Ponadto, w zależności od sposobu oklejenia, terapia działa wspomagająco na rozluźnienie lub wzmacnianie mięśni, stabilizację stawów, poprawia miejscowo krążenie limfatyczne i żylne.
Plastrowanie dynamiczne może być stosowane jako samodzielna forma terapii lub terapia łączona z terapią manualną, masażem, zabiegami fizykoterapeutycznymi oraz innymi ćwiczeniami.
Warte zainteresowania: Fibromialgia – choroba, której towarzyszy przewlekły ból? Jak sobie pomóc?
Skąd wywodzi się kinezjotaping?
Kinezjotaping powstał w Japonii w latach 70-tych ubiegłego wieku. Jego twórcą jest doktor Kenzo Kase. W Polsce metoda dynamicznego plastrowania pojawiła się w latach 90-tych XX w. i początkowo stosowano ją głównie w sporcie. Obecnie jej zastosowanie jest znacznie szersze.
Czy kolor plastrów do kinezjotapingu ma znaczenie?
Podstawowym elementem terapii są tapy, czyli specjalne, różnokolorowe i elastyczne plastry (taśmy) wykonane z bawełny. Plaster jest tkany w taki sposób, aby był rozciągliwy jedynie na swojej długości, a po aplikacji przepuszczał powietrze do objętej terapią skóry. Substancją klejącą jest w tym przypadku hipoalergiczny akryl.
Taśmy dostępne są w różnych kolorach i wzorach. Kolor plastra (poza białym!) nie ma znaczenia w procesie leczenia, wszystkie tapy posiadają takie same właściwości.
W wyborze taśm do kinezjotapingu kierujemy się jedynie własnymi upodobaniami i względami estetycznymi. Jedynie tapy koloru białego mają nieco inne właściwości. Są to plastry sztywne wykorzystywane do tzw. „twardej stabilizacji”. Znajdują zastosowanie w sporcie, czyli tam, gdzie istnieje konieczność unieruchomienia stawów. Tapów białych nie używamy więc w terapii plastrowania dynamicznego, której celem jest zachowanie pełnej ruchomości stawów w trakcie leczenia.
Tapy nie zawierają żadnej substancji leczącej (nie zawierają leków!), oddziałują jedynie mechaniczne na skórę, powięzie, tkanki podskórne oraz receptory czuciowe, wywołując lecznicze reakcje odruchowe przez 24 godziny na dobę w trakcie aktywności oraz w spoczynku.
Odpowiednio prowadzona terapia sprzyja poprawie mikrokrążenia limfy i krwi oraz usuwaniu obrzęków, a także koryguje nieprawidłowe ustawienie skóry, powięzi oraz powierzchni stawowych. Oddziaływanie metody na mięśnie polega przede wszystkim na pobudzeniu do pracy uszkodzonych mięśni, zmniejszeniu wygórowanego ich napięcia oraz przywrócenia pełnego zakresu ruchu w stawie.
Ciężar i elastyczność plastrów zbliżona jest do elastyczności i ciężaru skóry ludzkiej. Działanie terapeutyczne plastrów, po oklejeniu, wynosi ok. 120 godzin, czyli 5 dni – co czyni terapię kinezjotaping bardzo wygodną, czasowo i finansowo korzystną dla pacjenta.
Na czym polega zabieg kinezjotapingu?
Zabieg kinezjotapingu polega na oklejeniu tapami (aplikacji) miejsc wymagających terapii w ściśle określony sposób, dobierany indywidualnie do aktualnego stanu pacjenta, podczas każdej wizyty i na podstawie diagnozy wynikającej z przeprowadzonego wywiadu oraz badania wykonanego przez fizjoterapeutę.
WAŻNE! Do prawidłowego doboru aplikacji potrzebna jest znajomość anatomii funkcjonalnej oraz zasad kinezjotapingu (różne metody oklejania – powięziowa, mięśniowa, limfatyczna i inne), a także umiejętność zdiagnozowania aktualnego stanu ciała. Z tego względu nie polecam samodzielnego oklejania na podstawie ulotek i filmów zamieszczonych w internecie. Niewłaściwa aplikacja może nie przynieść pożądanego efektu leczniczego, a nawet doprowadzić do zaostrzenia objawów.
Terapia kinezjotapingiem składa się z jednego do kilku zabiegów oklejania (więcej w przypadku chorób przewlekłych). Plastry oddziałują leczniczo na ciało pacjenta nieprzerwanie przez całą dobę, do 5 dni. Pierwsza odczuwalna poprawa jest obserwowana tuż po wykonaniu aplikacji kinezjotapingu lub w ciągu pierwszej doby.
Po pierwszej dobie od założenia, pacjent praktycznie traci poczucie oklejenia, niemniej terapia działa nieprzerwanie, wzmacniając proces samoregeneracji tkanek, do czasu ich usunięcia.
Terapia (w czasie trwania) nie ogranicza w żaden sposób ruchów ani aktywności pacjenta, nie powoduje zmiany trybu życia.
Po upływie czasu terapii (5 dni) możemy usunąć plastry samodzielnie lub zerobi to terapeuta. Plastrów nie należy gwałtownie zrywać, może wtedy dojść do uszkodzenia naskórka i uniemożliwienia założenia kolejnej aplikacji, gdy jest tego potrzeba.
Taśm nie należy ogrzewać, suszyć suszarką czy smarować maściami. Przycinamy jedynie ewentualne odklejające się zakończenia aplikacji, uniemożliwiając tym samym ich dalsze odrywanie się. W trakcie terapii możemy korzystać z kąpieli, pamiętając jedynie o tym, że ich długie moczenie może spowodować szybsze samoistne odklejenie.
Przeciwwskazania do kinezjotapingu
Decydując się na korzystanie z terapii plastrami kinezjo powinniśmy mieć świadomość w jakich sytuacjach nie jet ona zalecana. Przeciwwskazaniami do oklejania są:
- ostre infekcje z gorączką
- tętniaki
- niezrośnięte złamania
- ostra faza reumatyzmu
- zakrzepica
- rany w obrębie części objętej terapią
UWAGA! Przy nowotworach złośliwych decyzję podejmuje lekarz! W innych schorzeniach należy skonsultować się z lekarzem lub fizjoterapeutą.
Posłuchaj i przeczytaj: Hipnoporód i inne sposoby łagodzenia bólu okołoporodowego
