Coraz częściej zarażamy się grzybicą stóp, która nabrała wymiaru choroby społecznej. Ciężko w to uwierzyć, ale na ten rodzaj zakażenia cierpi już co piąta osoba. Polska plasuje się na czele państw europejskich, jeśli chodzi o liczbę zachorowań. Jak poważnym problemem jest grzybica stóp, jak ją rozpoznać i skutecznie leczyć?
[aktualizacja: 07’2021]
Co wywołuje grzybicę stóp?
Grzybica stóp to zakażenie grzybami dotykające podeszw stóp i przestrzeni międzypalcowych. Wywołują je różne rodzaje grzybów – najczęściej są to dermatofity (Trichophyton rubrum i Trichophyton mantagrophytes). Trichophyton rubrum odpowiada za większość przypadków przewlekłego zakażenia. Poza tym grzybicę wywołują także grzyb pleśniowy (Scopulariopsis brevicalius) i gatunki z rodzaju Candida.
Tylko szybkie podjęcie leczenia uchroni nas przed przejściem choroby w stan przewlekły i grzybicą paznokci, która jest jej naturalną konsekwencją.
Grzybica jest mało przyjemna i zaraźliwa, a jej leczenie trudne i długotrwałe. Z tego względu nie wolno jej lekceważyć i jak najszybciej rozpocząć leczenie!
Grzybica stóp – jak ją rozpoznać?
Grzybica stóp jest dość łatwa do zdiagnozowania. Chorzy najczęściej skarżą się na:
- łuszczącą się skórę podeszwy stóp,
- pęcherzyki i grudki na bocznych powierzchniach palców i między palcami,
- świąd stóp,
- nadmierne pocenie się stóp,
- zaczerwienienie stóp.
Zaawansowana grzybica to również:
- pękanie skóry,
- tworzenie się ran.
To ogólne objawy. Grzybica stóp nie jest jednak schorzeniem jednorodnym. Może przybierać różne postaci, w zależności od pacjenta.
Wyróżniamy kilka jej rodzajów:
- odmiana międzypalcowa – zmiany dotyczą najczęściej przestrzeni między czwartym a piątym palcem, choć oczywiście mogą też zająć inne przestrzenie; skóra sprawia dodatkowo wrażenie wilgotnej, występuje świąd, pieczenie, nieprzyjemny zapach i wydzielina; ta postać stanowi często punkt wyjścia do grzybicy paznokci;
- odmiana potnicowa – drobne i liczne pęcherzyki lub krosty, które mogą się zlewać w większe pęcherze występujące zwykle na podeszwie stóp; silne swędzenie, łatwo ulega zakażeniu bakteryjnemu (zmiana zabarwienia wydzieliny z przezroczystej na białawą i żółtą);
- odmiana złuszczająca – ogniska nadmiernego rogowacenia skóry; skóra jest twarda, mało elastyczna, ma skłonność do pękania, świąd jest niewielki; zmianom towarzyszy często grzybica paznokci;
- odmiana z odczynem alergicznym – zmianom towarzyszą silne objawy alergii: zaczerwienienie, grudki i swędzenie.
Choroba jest na tyle wyraźna, że możemy zdiagnozować ją sami. Warto jednak wiedzieć, że próba leczenia grzybicy bez konsultacji z lekarzem nie jest dobrym rozwiązaniem. Niewłaściwy dobór metod leczenia utrudnia skuteczne pozbycie się dolegliwości!
Grzybica. Dlaczego właśnie stopy?
Nasze stopy są dla grzybów szczególnie atrakcyjne. Łatwo przedostają się na nie z podłoża, a zmacerowany przez obuwie naskórek to dla nich znakomita pożywka.
Grzyby świetnie czują się zwłaszcza w syntetycznym obuwiu bez dopływu powietrza!
Poza stopami i paznokciami, grzybica często przenosi się na dłoń (prawą u praworęcznych i lewą u leworęcznych).
Grzybica i jej przyczyny. Jak uniknąć zakażenia?
Co prawda choroba jest bardzo zaraźliwa, jednak przestrzegając pewnych zasad higieny, których pominiecie jest najczęstszym winowajcą zakażenia grzybami, można uniknąć zarażenia. Co więc należy robić, aby ustrzec się grzybicy?
- Po pierwsze: dokładnie myjmy i osuszajmy stopy, dbając o przestrzenie międzypalcowe.
Choć zbyt częste mycie i sięganie po dezodoranty naruszają naturalną barierę ochronną skóry, należy myć stopy nie częściej (i nie rzadziej) niż 2 razy dziennie, dbając o naturalny płaszcz lipidowy. W sprzedaży są mydła z dodatkiem zapobiegającym grzybicy.
Prysznic jest bardziej higieniczny niż kąpiel w wannie, bo ciało ma kontakt jedynie z bieżącą wodą.
- Warto używać osobnego ręcznika do stóp.
- Rajstopy i skarpety zmieniajmy przynajmniej raz dziennie; nośmy najlepiej bawełniane skarpety – te syntetyczne źle przepuszczają powietrze, nie wchłaniają wilgoci i przenoszą pot.
- Używajmy przewiewnych, wygodnych butów, które zapewniają wentylację i nie ściskają palców. Gumowe podeszwy, materiały wełniane i filc są idealnym środowiskiem dla grzybów. Jak najczęściej sięgajmy po klapki i sandały.
- Spryskujmy buty wewnątrz dezodorantem grzybobójczym (lub posypujmy talkiem lub pudrem).
- Zawsze nośmy klapki na basenie, w saunie, siłowni, w solarium, w hotelowych pokojach. Te miejsca to niechlubne królestwo grzybów!
- Dokładnie leczmy urazy i choroby stóp. Uważajmy zwłaszcza na pękające pięty – szczeliny w skórze to zaproszenie dla grzybów i bakterii.
- Nie obcinajmy paznokci zbyt krótko.
- Zła dieta – odporność organizmu przed grzybami budujemy również od wewnątrz!
- Słodycze, białe pieczywo, makarony, ziemniaki – są świetną pożywką dla grzybów.
- Błonnik – grzyby go nie znoszą, niech będzie więc stałym składnikiem naszej diety.
- Nabiał (zwłaszcza jogurty naturalne), jaja, ryby, drób, masło, oleje, pieczywo razowe, płatki owsiane – to świetni sprzymierzeńcy antygrzybicznej diety.
- Cebula i czosnek (również miejscowo w formie okładów) – to najlepsi naturalni zabójcy grzybów. Nie zapominajmy o nich.
To może Cię zainteresować: Zdrowe odżywianie według dr Budwig | Proste, ale restrykcyjne zasady!
Grzybica stóp – kto jest na nią najbardziej narażony?
Niektóre osoby ulegają zarażeniu częściej i łatwiej, niż inne. Zależy to zapewne od „dopasowania” immunologicznego szczepu grzyba do odporności immunologicznej danej osoby.
Szybciej zarażają się ci, którzy nadmiernie się pocą lub cierpią na zaburzenia rogowacenia naskórka.
Rozwój grzybicy nasila również cukrzyca oraz przyjmowanie niektórych leków – antybiotyków, cytostatyków, kortykosteroidów, antykoncepcji.
Szybka reakcja jest ważna!
Pamiętajmy, że grzybica nie minie sama! Kluczową sprawą w walce z nią jest podjęcie leczenia już przy pierwszych dolegliwościach. Wtedy wystarczy smarowanie chorej stopy preparatem miejscowym.
Jeżeli grzybicy towarzyszy wysięk, terapię trzeba wzbogacić okładami z kwasu bornego, rivanolu lub płynu Burowa. Warto sięgnąć po preparaty, które mają również działanie przeciwzapalne.
Naturalne sposoby na grzybicę stóp
Możemy spróbować również sposobów naturalnych, jednak należy je łączyć z aptecznymi preparatami:
- mikstura aloesowa – zmiksowane liście aloesu (2 sztuki) z olejkiem z drzewa herbacianego (10 kropli) – 3 razy dziennie smarować należy chore miejsca.
- ocet jabłkowy – wypijać należy 2 łyżki octu dziennie, znacznie zwiększa on skuteczność zewnętrznych środków przeciwgrzybicznych.
- ekstrakt z grejpfruta – w formie olejku.
- czarna herbata – warto moczyć stopy w bardzo mocnym naparze.
- rozmaryn lekarski – 3 łyżki rozmarynu zalać wrzątkiem, po wystygnięciu przemyć stopy.
Pamiętajmy, by nie przerywać terapii zbyt szybko! Powinna trwać minimum miesiąc, nawet jeżeli objawy ustąpią wcześniej. Zbyt szybkie odstawienie leków jest częstą przyczyną nawrotów choroby.
Grzyby tworzą zarodniki, które potrafią przetrwać w niekorzystnych warunkach. Są też odporne na leki. Farmaceutyki niszczą grzyby w naskórku, ale zarodniki zostają nienaruszone i przy szybkim odstawieniu leków postanie z nich nowa plecha grzyba.
Warto przypomnieć sobie te wszystkie zasady przed latem. Grzybica również uwielbia tę porę roku. Nie ma możliwości, by nie spotkać grzybów korzystając z wakacyjnych atrakcji. Warto dbać o swą odporność i higienę, by to nie nas wybrały sobie na żywiciela!
 | REVITUM – Centrum Diagnostyki Organizmu Artykuł został przygotowany przez firmę www.revitum.pl specjalizującą się w diagnostyce organizmu i doborze naturalnych preparatów. |
A w jaki sposób można przewidzieć, czy np. w trakcie pobytu na bazie w czasie wakacji nie jesteśmy narażeni na grzybicę stóp? Pewnie łatwo można ją złapać w trakcie pobytu w publicznej toalecie obok basenu.
Dzięki za ten komentarz – słuszna uwaga. Przewidzieć niczego się oczywiście nie da, ale należy minimalizować ryzyko. Do publicznej toalety na basenie wchodzimy zawsze w klapkach – nigdy boso.